een kaartje

Geen naaiseltje deze keer, maar nog eens een gescrapt kaartje. Ik maakte het kaartje al toen ik nog hoogzwanger was, maar het was voor de trouw van mijn 'kleine' broer. Op 16mei stapte hij in het huwelijksbootje, en dat moest natuurlijk gevierd worden, en daar hoorde toch wel een zelfgemaakt kaartje bij vond ik.

Het was geleden van het scrapweekend dat mijn spulletjes nog eens uit de kast kwamen, en het ging niet van een leien dakje, maar uiteindelijk was ik wel heel blij met het resultaat. Het ingekleurde afdrukje ben ik niet zo heel tevreden mee, maar ik had maar 1 afdrukje, dus een herkansing was uitgesloten, en hoogzwanger en ongemakkelijk zijnde (ik kon erg moeilijk zitten op het einde, kreeg echt heel veel pijn dan) was dit het resultaat. Geen gedrocht, maar nu ook niet direct superschoon. Ik kleurde het in met aquarelpotloden trouwens. Het papier en embellishments komt vooral uit oudere studio calico kits, daar zaten altijd pareltjes in. moest ik nog veel scrappen zou ik mijn abo nog steeds hebben denk ik.

 

 

Verder gaat alles hier zijn gangetje. Druk druk druk met de baby en de grote zus, dus de naaimachine staat hier nog eventjes te verkommeren. Ook omdat ik nog veel werk heb in huis (lees: zoveel mogelijk rommel uitsorteren om naar het containerpark te vervoeren en kasten opruimen en inladen). Dat krijgt nu effetjes voorrang.

 



welkom, kleine lieve vent!

Ik was even vergeten hoe snel de dagen voorbijvliegen met een baby in huis. Hoeveel je zou willen doen en niet gedaan krijgt. 5x aan dezelfde mand strijk moeten beginnen bijvoorbeeld. Maar als je dan een blik op dat kleine mensje werpt, die zo vredig ligt te slapen, of met grote kijkers in je schoot ligt...dan is dat het toch allemaal dubbel en dik waard hé.

Op 1 mei kondigde ons ventje zich aan. Met een snelle start begon hij zijn leventje hier. Op 1.5u van water gebroken en de eerste wee tot ik hem in mijn armen mocht houden. De vroedvrouwen verschoten er zelf van :) Een kleine vent, 49cm, 3kg260 en we noemden hem Ward.

Voorlopig dus ff geen tijd om te naaien. Was en plas en eten geven, en af en toe een dutje meepikken overdag, daar zijn mijn dagen voorlopig goed mee gevuld.

Grote zus is superfier, en zorgt heel lief voor haar kleine broer. Nog heel even...en dan is deze vent ook alweer groot. Want het gaat veel te snel, altijd weer. We gaan dus genieten, genieten, genieten, en binnenkort hebben we ons ritme wel weer gevonden en is er weer hobbytijd :)